Mekteb-i Derviş | İslam

    U-Ü HARFİ İLE BAŞLAYAN İSLAM'A UYGUN KIZ VE ERKEK İSİMLERİ VE ANLAMLARI  

    UBAB: (Ar.) Er. 1. Pek taskın, coskun. 2. Delice akan sel.

    UBEYD: (Ar.) Er. - (bkz. Ubeyde).

    UBEYDE: (Ar.) Ka. - Küçük köle, kölecik. Ashabın kullandıgı isimlerdendir. Ubeyde b. el-Cerrah.

    UBEYDULLAH: (Ar.)Er. - Allah'ın kulu.

    UCAER: (Tür.) Er. - Degerli, yüce kimse.

    UCATEKİN: (Tür.) Er. – Yücelikte essiz kimse.

    UÇANAY: (Tür.) Er. - Ay gibi yüksek anlamında.

    UÇANOK: (Tür.) Er. - Hızlı, atak, yigit.

    UÇAR: (Tür.) Er. - Uçan, uçucu.

    UÇARER: (Tür.) Er. - Uçar er.

    UÇBAY: (Tür.) Er. - Sınır beyi.

    UÇBEYİ: (Tür.) Er. - Selçuklu ve Osmanlılar'da sınırlardaki askeri güçlerin kumandanlarına verilen ad.

    UÇHAN: (Tür.) Er. - Sınır sehir hanı.

    UÇKAN: (Tür.) Er. - Deli dolu, havai, toy.

    UÇKUN: (Tür.) 1. Kıvılcım. 2. Pahalı, yüksek. 3. Uçan, çapkın. 4. Becerikli, eli tez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UÇMA: (Tür.) Er. 1. Dagın karlarla örtülmüs dik yamacı.

    UÇMAN: (Tür.) Er. - Uçan uçucu.

    UÇUK: (Tür.) Er. 1. Uçmus, soluk renk. 2. Çökmüs yer, toprak. 3. İyi. 4. Sivri dag tepesi.

    UÇUR: (Tür.) Er. 1. Vakit, an, fırsat. 2. Mevsim.

    UFKİ: (Ar.) Er. - Ufka ait, ufukla ilgili.

    UFUK: (Ar.) 1. Düz arazide ya da açık denizde gökle yerin birlesir gibi göründügü yer. 2. Anlayıs, kavrayıs, görüs, düsünce gücü. 3. Çevre, dolay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UFUKTAN: (a.t.i.) Er. - Sabah aydınlıgının ufukla birlestigi nokta.

    UGAN: (Tür.) - Yüce, yüksek, güçlü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UGANBİKE: (Tür.) Ka. - Ugan bike.

    UĞRAS: (Tür.) - Güçlük ve kötülükle ugrasma, mücadele. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UĞUR: (Tür.) 1. Ýyilik, sans, talih, baht. Fırsat, tesadüf. 2. Kimi olaylarda görülen ve insana iyilik getirdigine inanılan iyilik kaynagı. - Ýslam'da bu tür düsüncelere itibar edilmez. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UĞURAL: (Tür.) Er. - Ugur - al.

    UĞURALP: (Tür.) Er. - Hayırlı yigit.

    UĞURATA: (Tür.) Er. - Hayırlı ata.

    UĞURAY: (Tür.) - Ugurlu ay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UĞURCAN: (Tür.) - Ýyilikçi ve candan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UĞUREL: (Tür.) Er. - Eli ugurlu olan.

    UĞURHAN: (Tür.) Er. - Hayırlı lider.

    UĞURLU: (Tür.) - Ugurlu olan, iyilik getirdigine inanılan, kutsal kutlu. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UĞURLUBAY: (Tür.) Er. - Ugurlu -bay.

    UĞURLUBEY: (Tür.) Er. - Ugurlu -bey.

    UĞURSAL: (Tür.) Er. - Ugurla ilgili, ugurlu.

    UĞURSAN: (Tür.) - Uguruyla tanınmıs olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UĞURSAY: (Tür.) Er. - Ugur say.

    UĞURSEL: (Tür.) - Ugur sel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UĞURSOY: (Tür.) - Ugurlu soydan gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UĞURTAN: (Tür.) Er. - Ugur tan.

    UGURTAY: (Tür.) Er. - Ugurlu genç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UGUS: (Tür.) 1. Anlayıs, zeka, bekleyis. 2. Benzeyis. 3. Soy, kabile, soysop. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UGUZ: (Tür.) Er. - Kutsal, mübarek. Saf, temiz.

    UHRA: (Ar.) - Baska, diger. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UKAB: (Ar.) Er. 1. Karakus, kartal, tavsancıl kusu. 2. Hz. Muhammed'in (s.a.s) (bayrak) sancaklarından birinin adı. 3. Nesir burcu, kartal takım yıldızı.

    UKBE: (Ar.) Er. - Ashabın meshurlarından: Ukbe b. Nafı.

    UKDE: (Ar.) Er. 1. Dügüm. Zor, karısık, is. 2. Bir gezegen yörüngesinin her iki ucu.

    UKHUVAN: (Ar.) Ka. - Papatya.

    UKNUM: (Ar.) Er. 1. Asıl, temel. 2. Hıristiyanlıktaki teslis inancını meydana getiren üç unsurdan her biri.

    UKUL: (Ar.)Er. - Akıl, us.

    UKUS: (Tür.) Er. - (bkz. Ugus).

    ULA: (Ar.) 1. Birinci. 2. San ve seref sahibi kimse - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ULAÇ: (Tür.) Er. - Baglayan, baglayıcı. Sınır.

    ULAÇHAN: (Tür.) Er. - Sınır hanı.

    ULAG: (Tür.) Er. - Ulak.

    ULAS: (Tür.) - Amacına eris, istegine kavus. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ULU: (Tür.) Er. 1. Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. 2. Zengin, saygın.

    ULUALP: (Tür.) Er. - Çok erdemli, yüce yigit.

    ULUANT: (Tür.) Er. - Kutsal, büyük yemin.

    ULUBAŞ: (Tür.) Er. - Yüce, saygın kimse.

    ULUBAY: (Tür.) Er. - Yüce, saygın, erdemli kisi.

    ULUBEK: (Tür.) Er. - Saygınlıgı olan bey.

    ULUBERK: (Tür.) Er. - Saygın kisilikli yigit..

    ULUCAN: (Tür.) Er. - Erdemli, saygın, yüce kisi.

    ULUÇ: (Tür.) Er. 1. Selçuklular döneminde Türk beylerine verilen unvan. 2. Ünlü Türk denizcisi Uluç (Kılıç) Ali Pasa'nın adı.

    ULUÇAG: (Tür.) Er. - Hayırlı, ugurlu dönem.

    ULUÇAM: (Tür.) Er. - Ulu - çam.

    ULUÇKAN: (Tür.) Er. - Uluç - kan.

    ULUDAĞ: (Tür.) Er. - Çok büyük, yüce dag.

    ULUDOĞAN: (Tür.) Er. - Dogustan yüce, ugurlu kimse.

    ULUER: (Tür.) Er. - Saygın, ugurlu, yüce kimse.

    ULUERKAN: (Tür.) Er. - Saygın, yüce, soylu kimse.

    ULUĞ: (Tür.) Er. - Ulu, büyük, saygın.

    ULUHAN: (Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

    ULUKAAN: (Tür.) Er. - Büyük, saygın hükümdar.

    ULUKAN: (Tür.) Er. - Soylu yüce kandan gelen.

    ULUKUT: (Tür.) Er. - Çok ugurlu, kutlu kimse.

    ULUM: (Tür.) - Ululuk, hasmet, büyük gösteris. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ULUMAN: (Tür.) Er. - Ulu, yüksek, saygın kimse.

    ULUMERİÇ: (Tür.) Er. - Ulu meriç.

    ULUN: (Tür.) 1. Büyük, ulu. 2. Temrensiz ok. 3. Bugday, arpa kökü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ULUNAY: (Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ULUÖZ: (Tür.) Er. - Özü yüce, saygın kimse.

    ULUS: (Tür.) 1. Millet, halk, insan toplulugu. 2. Göçebe. 3. Oba, asiret, kavim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ULUSAN: (Tür.) Er. - Adı yüce tanınmıs kimse.

    ULUSOY: (Tür.) Er. - Ulu, yüce, soylu.

    ULUSU: (Tür.) Er. - Yüce, kutlu su.

    ULUSAHİN: (Tür.) Er. - Ulu sahin.

    ULUSAN: (Tür.) Er. - Yüce sanlı kimse.

    ULUTAN: (Tür.) Er. - Ulu tan.

    ULUTAŞ: (Tür.) Er. - Ulu tas.

    ULUTAY: (Tür.) Er. - Ulu tay.

    ULUTEKİN: (Tür.) Er. - Yüksek sahsiyetli ve sakin kisilikli.

    ULVİ: (Ar.) Er. - Yüksek, yüce, manevi yapısı ön plana çıkabilen.

    ULVİYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ulvi).

    UMA: (Tür.) Er. 1. Hediye, armagan. 2. Konuk, misafir.

    UMAN: (Tür.) Er. - Umudu olan, bekleyen, umutlu.

    UMAR: (Tür.) - Çare, çıkar yol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UMAY: (Tür.) 1. Orhun yazıtlarında geçen, çocukları ve hayvanları koruduguna inanılan Tanrıça. 2. Devlet kusu. - İsim olarak kullanılmaz.

    UMMAN: (Ar.) - Ulu, büyük, engin deniz, okyanus. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UMRAN: (Ar.) 1. Bayındırlık, ma-murluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UMUR: (Tür.) - Görgü, bilgi, deneyim. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UMURAL: (Tür.) Er. - Görgü, bilgi, deneyim kazan.

    UMURALP: (Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, yigit.

    UMURBAY: (Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, saygın kisi.

    UMURBEY: (Tür.) Er. - Görgülü, bilgili, kisi.

    UMUT: (Tür.) - Ummaktan dogan, güven duygusu, ümit. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UNAN: (Tür.) 1. Sadakat, baglılık. 2. Hak. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UNAT: (Tür.) - Dogru yolu tutan. Akıllı. Ergin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UNGAN: (Tür.) Er. 1. Onmus kisi, mutlu. 2. Yürekli, yigit kisi.

    UNSUR: (Ar.). - Öge, ilke, eleman. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    URAL: (Tür.) Er. - Hazar denizine dökülen, ırmak ve sıradag.

    URALP: (Tür.) Er. - Kentli yigit.

    URALTAN: (Tür.) Er. - Ur - altan.

    URALTAY: (Tür.) Er. - Ur - altay.

    URAM: (Tür.) Er. - Büyük, genis yol.

    URAN: (Tür.) - Yetenekli, usta, becerikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    URANDU: (Tür.) Er. 1. Seçkin, seçilmis. 2. Hayırlı.

    URANGU: (Tür.) Er. - Savasçı, savaskan.

    URAZ: (Tür.) Er. - Sans, talih.

    URAZA: (Ar.)Er. 1. Hediye, armagan. 2. Konuga çıkarılan yiyecek.

    URGUN: (Tür.) Er. 1. Vurulan, vurulmus. Vurgun, asık. 2. Gizli.

    URHAN: (Tür.) Er. - Yüksek rütbeli han.

    URKAN: (Tür.) Er. 1. Kale hendegi. 2. Sehir, kent. 3. Yüksek ve korunaklı yer.

    URLUK: (Tür.) Er. - Aile, soy sop. Tohum.

    URUÇ: (Ar.) - Yukarı çıkma, yükselme, agma. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    URUK: (Tür.) Er. 1. Tane, tohum. 2. Nesil, kusak, soy.

    URUZ: (Tür.) Er. - Hedef, amaç, gaye.

    URVE: (Tür.) - Kulp, saglam. Urvetü'l-Vuska, saglam kulp. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Sahabe adlarındandır: Urve b. ez-Zübeyr.

    URZA: (Ar.) - Hedef, amaç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    USAL: (Tür.) Er. 1. Gamsız, kedersiz, keyfine düskün. 2. Önemsiz.

    USALAN: (Tür.) Er. - Akıl alan, akıllı.

    USALP: (Tür.) Er. - Akıllı yigit.

    USARE: (Tür.) Ka. - Özsu.

    USBAY: (Tür.) Er. - Akıllı, saygın kisi.

    USBERK: (Tür.) Er. - Simsek gibi parlak akıllı kimse.

    USBEY: (Tür.) Er. - Akıllı kisi.

    USER: (Tür.) Er. - Akıllı kisi.

    USHAN: (Tür.) Er. - Akıllı hükümdar.

    USKAN: (Tür.) Er. - Akıllı soydan gelen.

    USLU: (Tür.) - Akıllı, zeki, uysal, sakin kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    USLUER: (Tür.) Er. - Akıllı, olgun kisi.

    USMAN: (Tür.) Er. - Akıllı, zeki kimse.

    USUM: (Tür.) Er. - Akıllı.

    USUN: (Tür.) - Hüzün. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    USUNBİKE: (Tür.) Ka. - Hüzünlü hanım.

    UTARİD: (Ar.) - Merkür. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

    UTBE: (Ar.) Er. - Meshur sahabelerden bazılarının ismi.

    UTKAN: (Tür.) Er. 1. Zafer kazanmıs, muzaffer. 2. Serefli, onurlu soydan gelen.

    UTKU: (Tür.) - Birçok emek ve tehlikelerden sonra ulasılan, mutlu sonuç, zafer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UTMAN: (Tür.) Er. - Serefli, edepli, terbiyeli kimse.

    UYAR: (Tür.) Er. 1. Uygun yerinde. 2. Boyun egen, uysal, nazik kimse.

    UYARALP: (Tür.) Er. - Uysal, nazik yigit.

    UYAREL: (Tür.) Er. - Uyar el.

    UYGAN: (Tür.) Er. - Uyumlu, uyan.

    UYGAR: (Tür.) - Kültürlü, egilimli, görgülü, medeni. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UYGU: (Tür.) - Uyum, uygunluk. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UYGUN: (Tür.) 1. Yakısır, yarasır, elverisli, yararlı. 2. Oranlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UYGUNEL: (Tür.) Er. - Uygun el.

    UYGUNER: (Tür.) Er. - Uygun uyumlu, olumlu.

    UYGUR: (Tür.) 1. Orta Asya'da büyük devlet ve uygarlık kurmus, yazılı anıtlarla sanat yapıtları bırakmıs olan bir Türk ulusu. 2. Uygar, medeni. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UYGURALP: (Tür.) Er. - Uygar yigit. Uygur'a mensup kisi.

    UYSAL: (Tür.) - Yumusak baslı, uyumlu, boyun egen. Terbiyeli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UYUN: (Ar.) - Gözler. Pınarlar, kaynaklar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UZ: (Tür.) 1. İyi, güzel. Uygun, dogru. 2. Usta. 3. Temiz, dikkatli. Becerikli, akıllı, anlayıslı. 4. Yakın, içten. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UZALP: (Tür.) Er. - İyi, temiz, akıllı, anlayıslı yigit.

    UZAY: (Tür.) - Bütün varlıkların içinde bulundugu sonsuz bosluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UZBAY: (Tür.) Er. - İyi, becerikli, temiz, akıllı ve saygın kisi.

    UZCAN: (Tür.) Er. - Uysal, uyumlu, iyi insan.

    UZEL: (Tür.) - Usta, becerikli kisi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UZER: (Tür.) Er. - Becerikli, akıllı kisi.

    UZGÖREN: (Tür.) Er. - Gerçegi önceden görebilen.

    UZHAN: (Tür.) Er. - Ülke ve halkına faydalı olan.

    UZKAN: (Tür.) Er. - Erdemli soydan gelen.

    UZLET: (Ar.) Er. - Bir kenara çekilip toplum yasayısından ayrı kalma.

    UZMA: (Ar.) - Büyük, en büyük. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UZMAN: (Tür.) - Belli bir is ya da konuda bilgi, görüs ve becerisi olan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    UZSAN: (Tür.) Er. - Becerisi ve diger iyi nitelikleriyle tanınan.

    UZSOY: (Tür.) Er. - Ýyi nitelikli soydan gelen.

    UZTAN: (Tür.) Er. - Uz - tan.

    UZTAS: (Tür.) Er. - Uz - tas.

    UZTAV: (Tür.) Er. - Uz - tav.

    UZTAY: (Tür.) Er. - Uz - tay.

    UZTEKİN: (Tür.) Er. - Uz - tekin.

    ÜBAB: (Ar.) Er. - Siddetli, taskın sel suyu.

    ÜBABE: (Ar.) Ka. - (bkz. Übab).

    ÜBEY: (Ar.) Er. - Sahabedendir. Übey b. Ka'b.

    ÜBEYDULLAH: (Ar.) Er. - Allah'ın kulu.

    ÜBEYD: (Ar.) Er. Köle, kölecik, kul.- Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

    ÜBEYDE: (Ar.) Ka. - (bkz. Übeyd).

    ÜBHET: (Ar.) Er. - Büyüklük, ululuk.

    ÜÇEL: (Tür.) 1. Yüce, yüksek. 2. Arka. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜÇER: (Tür.) Er. - Üç er.

    ÜÇGÜL: (Tür.) Ka. 1. Yaban yoncası. 2. Üç gül.

    ÜÇOK: (Tür.) Er. - Oguz destanına göre sol kolda bulunan 12 Oguz boyuna verilen ad.

    ÜFTADE: (Fars.) Ka. 1. Düsmüs, düskün. 2. Asık.

    ÜFTADEGİ: (Fars.) Er. - Düskünlük.

    ÜGE: (Tür.) - Ünlü, söhretli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜKE: (Tür.) - Onur, seref. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜKSÜM: (Ar.) Ka. - Çayırı, çimeni çok güzel bahçe.

    ÜLEZ: (Tür.) 1. Batmakta olan günes. 2. Salgın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLFER: (Ar.) - Büyük su, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLFET: (Ar.) 1. Alısma, kaynasma. 2. Görüsme, konusma. 3. Dostluk, arkadaslık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLGEN: (Tür.) 1. Yüce, yüksek, ulu. 2. İyilik tanrısına verilen ad. - Ýsim olarak kullanılmaz.

    ÜLGENALP: (Tür.) Er. 1. Yüce, ulu, yigit. 2. Ülgen - alp.

    ÜLGENER: (Tür.) Er. Yüce, ulu kimse. - Ülgen - er.

    ÜLGER: (Tür.) - Kumas vb. seylerdeki ince tüy. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLGÜ: (Tür.) Er. 1. Yakısıklı kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavır.

    ÜLKE: (Tür.) 1. Bir devletin egemenligi altında bulunan yerlerin tümü. 2. Yurt, vatan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLKEM: (Tür.) Yurdum, vatanım. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLKEN: (Tür.) - Senin yurdun, senin vatanın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLKENUR: (Tür.) - Yurdunu aydınlatan ısık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLKER: (Tür.) - Boga burcunda yedi yıldızdan biri. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLKÜ: (Tür.) - Amaç edinilen, ulasılmak istenilen sey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLKÜM (Tür.) - Amacım, ulasmak istedigim sey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLKÜMEN: (Tür.) Er. - Ülküsü olan. bir ülküye baglı olan kimse.

    ÜLKÜSEL: (Tür.) - Ülkü ile ilgili, ülkü niteliginde. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜLMEN: (Tür.) Er. - Denizci, deniz adamı.

    ÜMERA: (Ar.) Er. - Beyler, emirler.

    ÜNAN: (Ar.) - İnleme, nalan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNSA: (Ar.) Ka. - Kadın, kız, nisa.

    ÜMİT: (Fars.) - (bkz. Umut). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜMMET: (Ar.) - Bir peygambere inananların hepsi. Ýslam dinine baglı olanların hepsine verilen ad.

    ÜMMİYE: (Ar.) Ka. - Anneye ait, anneyle ilgili.

    ÜMMÜHAN: (Ar.) Ka. – Hükümdar anası.

    ÜMNİYE: (Ar.) Ka. 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet.

    ÜMRAN: (Tür.) - (bkz. Ümran). -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNAL: (Tür.) 1. Adın duyulsun, tanın, ün kazan. 2. Ün al. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNALAN: (Tür.) Er. - Adı duyulmus, ün kazanmıs.

    ÜNALDI: (Tür.) Er. - Ün aldı.

    ÜNALMIŞ: (Tür.) Er. - Ün ve san kazanmıs.

    ÜNALP: (Tür.) Er. - Tanınmıs, ünlü, yigit.

    ÜNAY: (Tür.) - Ay gibi tanınmıs, ünü parlak, söhretli.

    ÜNEK: (Tür.) Er. 1. Kahraman, yigit. 2. Ünlü tanınmıs.

    ÜNER: (Tür.) Er. - Tanınmıs, ünlü yigit.

    ÜNGÖRMÜŞ: (Tür.) Er. - Ün görmüs.

    ÜNGÜN: (Tür.) Er. - Ün gün.

    ÜNGÜR: (Tür.) Er. - Magara.

    ÜNKAN: (Tür.) Er. - Tanınmıs soydan gelen, soylu kan.

    ÜNLEM: (Tür.) - Ses, seda, çagrı. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNLÜ: (Tür.) - Tanınmıs, adı duyulmus söhretli, sanlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNLÜER: (Tür.) Er. - Tanınmıs, ünlü kimse.

    ÜNLÜOL: (Tür.) Er.- Adın duyulsun, ün kazan.

    ÜNLÜSOY: (Tür.) Er. - Tanınmıs soydan gelen.

    ÜNSAÇ: (Tür.) Adın duyulsun, ünlen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNSAL: (Tür.) - Adın duyulsun. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNSAN: (Tür.) - (bkz. Ünsal). - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNSEV: (Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNSEVEN: (Tür.) - Ün seven. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNSEVER: (Tür.) - Ün sever. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNSEViN: (Tür.) - Ün sevin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNSi: (Ar.) Er. 1. Alısmıs, sokulgan. 2. Arkadas, dost.

    ÜNSiYYE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ünsi).

    ÜNÜVAR: (Tür.) 1. Ünü var. 2. Ünlü tanınmıs. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNVER: (Tür.) - Ünlen, tanınmıs ol, insan ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜNVERDi: (Tür.) Er. - Ün verdi. -(bkz. Ünver).

    ÜNVEREN: (Tür.) Er. - Ün veren.

    ÜNZiL: (Ar.) Er. - Gönderilmis, indirilmis, inzal olunmus.

    ÜNZiLE: (Ar.) Ka. - (bkz. Ünzil).

    ÜRMEGÜL: (Tür.) Ka. - Sarmasık.

    ÜRÜN: (Tür.) 1. Üretilen, yararlı sey, topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser. 3. Sık orman. 4. Çokluk, bolluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜRÜNAY: (Tür.) Ka. - Ürün ay.

    ÜRÜNDÜ: (Tür.) Er. - Seçilmis, seçkin.

    ÜRÜNDÜBAY: (Tür.) Er. - (bkz. Üründü).

    ÜSGEN: (Tür.) Er. 1. Yüksek. 2. Gelismis.

    ÜSTAM: (Ar.) Er. 1. Altın veya gümüsten yapılmıs at eyeri. 2. Emin, güvenilir.

    ÜSTAY: (Tür.) Er. - Ay gibi yüksek yüce.

    ÜSTEK: (Tür.) Er. - Yüksek, yüce.

    ÜSTEL: (Tür.) Er. - (bkz. Üstek).

    ÜSTER: (Tür.) Er. - Çok degerli kimse.

    ÜSTÜN: (Tür.) 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

    ÜSTÜNBAY: (Tür.) Er. 1. Üstün bay. 2. Seçkin, basarılı kimse.

    ÜSTÜNDAğ: (Tür.) Er. - Üstün dag.

    ÜSTÜNER: (Tür.) Er. - Üsten - er.

    ÜVEYS: (Ar.) Er. - isteyen, arzu eden.

    ÜZER: (Tür.) Er. 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. - Can sıkıcı, üzücü.

    ÜZEYiR: (Ar.) Er. - Kur'an-ı Kerim'de adı geçen, peygamber olup olmadıgı konusunda ihtilaflı görüsler bulunan kisi. Tevbe suresi 30. ayette ismi geçer.

    ÜZÜM: (Tür.) Ka. - Asmanın taze ya da kuru olarak yenen ve salkım durumunda bulunan meyvesi.



Etiketler: İslam'a Uygun Kız ve Erkek İsimleri Nelerdir? Kuran'da Geçen İsimler Nelerdir? İsimlerin Anlamları Nelerdir? Dini İsimler, Çocuğuma ne isim koyabilirim, hangi ismi koyabilirim | Mekteb-i Derviş

Not: HTML'e dönüştürülmez!
    Kötü           İyi
Benzer Konular